ตอนที่ 4 ไม่แคร์แย่กว่าเลิกกัน
การที่ใครสักคนจะได้ชื่อว่าเป็น แฟน เรา เชื่อนะว่าคนคนนั้นย่อมเป็นคนที่มีคุณค่าต่อจิตใจและมีความหมายต่อชีวิตของเราไม่น้อยทุกการกระทำทุกคำพูดพูดรวมถึงทุกอาการที่สื่อสารไปถึงอีกฝ่าย จึงเป็นสิ่งสำคัญที่ทุกคนจำเป็นต้องใส่ใจเป็นอย่างดี เพื่อให้สิ่งต่างๆ ที่ไม่ดี กระทบกับความรักที่เรามีต่อกันให้น้อยที่สุดเหมือนตอนที่คบกันใหม่ๆ เราต่างประคบประหงมความรักกันเป็นอย่างดี ไม่เคยผิดนัด ไม่เคยผิดสัญญา ไม่ทำให้เสียหน้า ไม่ทำให้เสียใจ หากงอนกันก็รีบง้อไม่ปล่อยข้ามคืน เวลาทะเลาะกันก็รู้จักที่จะเอ่ยคำขอโทษทั้งที่ตัวเองไม่ผิด รู้จักพูดคำว่าไม่เป็นไรหรอกเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยปากขอโทษ ถึงวันสำคัญก็มักจะมีสิ่งที่ทำให้อีกคนประทับใจอยู่เสมอ พาไปไหนก็ไ้ด้โดยไม่เคยบ่นสักคำ แต่พอคบกันไปนานๆ สิ่งต่างๆ เหล่านี้ ก็ค่อยๆ เลือนหายไป สุดท้ายจากที่คิดว่าเราใส่ใจกันกลายเป็นอาการเย็นชาต่อกันเข้ามาแทน
การที่คนที่ได้ชื่อว่ารักกันเห็นหน้ากันทุกวัน แต่ไม่ได้รู้สึกว่ามีความรักให้แก่กันอีกนั้น
มันทรมานยิ่งกว่าการต้องจบกัน ด้วยการเลิกราเสียอีก
เพราะอย่างน้อยที่สุดจะได้ไม่ต้องมีอะไรค้างคาในหัวใจ จะได้เริ่มทำใจและมีชีวิตใหม่เสียที ถ้าต่างฝ่ายต่างยัง รักกัน อย่างจริงใจ และรู้จักแคร์ความรู้สึกกันและกันให้มากกว่านี้
เพราะคนที่ได้ขึ้นชื่อว่ารักกันนั้น ต้องทำให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าเราต่าง คือ คนสำคัญในชีวิตกันและกัน
เพื่อความรักจะได้ยืนยาวและลงเอยด้วยดี อย่างที่ทั้งคู่ตั้งเป้าหมายไว้ตั้งแต่ต้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น